“คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าของคนที่นอนหลับพักผ่อนเพียงพอ จะเหนี่ยวนำให้การ์ดของสิ่งที่ค้นหา เช่น ต้องการค้นหายาบ้า ก็จะเหนี่ยวนำให้ชี้ไปยังยาบ้าได้ (มีการอ้างถึงการใช้ปราฏการณ์ควอนตัมในการทำงานด้วย)” ....  

​

และ

​

"...สามารถหาสารวัตถุระเบิดได้อย่างดีเยี่ยมเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก โดยใช้หลักการค้นหาสนามแม่เหล็ก ซึ่งสามารถตรวจจับสารวัตถุระเบิดได้ทั้งในอากาศ บนดิน ใต้ดิน หรือกระทั่งในน้ำได้"

 

แน่นอนว่าคือเหตุการณ์ไม้ชี้ GT200 ระดับพันล้านที่ประเทศไทยสูญเสียเงินไปแล้วแลกรับกับความอับอายทั้งในประเทศและเวทีโลก ซึ่งแถลงข่าวดังกล่าวโดยผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองด้วยศัพท์ที่คล้ายวิทยาศาสตร์แต่แปลกพิกล และแม้ได้รับการพิสูจน์ความจริงแล้วแต่ก็มิได้มีการแก้ไขหรือขาดความรับผิดชอบต่อ "วิทย์เทียม" (psuedo science) ที่ได้สื่อแถลงออกมาสู่สาธารณะดังกล่าวแต่อย่างใด อันได้กลายเป็นผลลบตัวอย่างต่อวงการวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของประเทศที่หนักหน่วง

​

และเมื่อสังคมไทยกำลังจะได้มาถึงยุคไอทีควอนตัมโดยยังมีพื้นฐานความรู้เบาบางยิ่งทุกระดับ ก็อาจเสี่ยงต่อความผิดพลาดที่สูงมากกว่ากรณีตัวอย่างดังกล่าวได้อีก เช่นกัน​

​

แล้วหากภาคนโยบายชี้ทิศผิดทางอีก ...

จะเกิดเรื่องชวนอายม้วนแบบนั้นหรือหนักกว่ากันได้อีกหรือไม่ ?

หากเกิดขึ้นแล้วจะลงเอยที่การสูญเสียอีกเพียงใด ?

​

( *** มติชน (๒๒ มิ.ย.๕๙) ข่าว “วิษณุ หารือฟ้องเยียวยาจีที 200 ขออย่าเรียกค่าโง่

ให้เรียกค่าซื้อความรู้ที่แพงไปหน่อย” (www.matichon.co.th/news/184222))

​

(ข่าว๑  รวมข่าว๒ & ภาพ The Guardian)

​